من چه حالی بودم!

خبر دعوت دیدار چو از راه رسید

پلک دل باز پرید

من سراسیمه به دل بانگ زدم: آفرین قلب صبور

زود برخیز عزیز - جامه تنگ درآر و سراپا به سپیدی تو درا

و به چشمم گفتم :

باورت می شود ای چشم به ره مانده خیس

که پس از اینهمه مدت زتو دعوت شده است؟

چشم خندید و به اشک گفت برو

بعد از این دعوت زیبا به ملاقات نگاه با توام کاری نیست

و به دستان رهایم گفتم :کف بر هم بزنید

هر چه غم بود گذشت

دیگر اندیشه لرزش به خودت راه مده

وقت آن است که آن دست محبت ز تو یادی بکند

خاطرم را گفتم : زودتر راه بیفت

هر چه باشد بلد راه توئی

ما که یک عمر بدین خانه نشستیم و تو تنها رفتی

بغض در راه گلو گفت :

مرحمت کم نشود گویا با من بنشسته دگر کاری نیست

جای ماندن چو دگر نیست از اینجا بروم

پنجه از گیسو به در آورده بدان شانه زدم

و به لبها گفتم :خنده ات را بردار دست در دست تبسم بگذار

و نبینم دیگر که تو ورچیده و خاموش به کنجی باشی!!!

سینه فریاد کشید : من نشان خواهم داد قاب نامش را در طاقچه ام

و هوای خوش یادش را در حافظه ام

مژده دادم به نگاهم گفتم : نذر دیدار قبول افتاده است

و مبارک باشد وصلت پاک تو با برق نگاه محبوب

و تپشهای دلم را گفتم : اندکی آهسته آبرویم نبری!

پایکوبی زچه بر پا کردی؟

پای بر سینه چنان طبل نکوب

نفسم را گفتم : جان من تو دگر بند نیا

اشک شوقی آمد تاری جام دو چشمم بگرفت و به پلکم فرمود :

همچو دستمال حریر بنشان برق نگاه

پای در راه شدم

دل به مغزم می گفت :من نگفتم به تو

آخر که سحر خواهد شد

هی تو اندیشیدی که چه باید بکنی

من به تو می گفتم : او مرا خواهد خواند ومرا خواهد دید

سر به آرامی گفت : خوب چه می دانستم

من گمان می کردم دیدنش ممکن نیست و نمی دانستم

بین تو با دل او حرف صد پیوند است

من گمان می کردم........

سینه فریاد کشید خوب فراموش کنید

هر چه بوده است گذشت

حرف از غصه و من گفتم و اندیشه بس است

به ملاقات بیندیش و نشاط

آفرین پای عزیز قدمت را قربان

تندتر راه برو طاقتم طاق شده است

چشم برقی میزد - اشک بر گونه نوازش می کرد

لب به لبخند تبسم میکرد

مرغ قلبم با شوق سر به دیوار قفس می کوبید

تاب ماندن به قفس هیچ نداشت

دست بر هم می خورد - نفس از شوق دم سینه تعارف میکرد

سینه بر طبل خودش می کوبید

عقل شرمنده به آرامی گفت : راه را گم نکنیم!!

خاطرم خنده به لب گفت نترس نگران هیچ مباش

سفر منزل دوست کار هر روز من است

چشم بر هم بگذار دل تو را خواهد برد

سر به پا گفت کمی آهسته بگذارید که من هم برسم

دل به سر گفت شتاب! تو هنوزم عقبی؟

فکر فریاد کشید : دست خالی که بد است

کاشکی.............

سینه خندید بگفت : دست خالی ز چه روی؟

اینهمه هدیه - کجا چیزی نیست!!!

چشم را گریه شوق- قلب را عشق بزرگ

سینه یک سینه سخن- روح را شوق وصال

لب پر از ذکر حبیب- خاطر آکنده یاد

کاشکی خاطر محبوب قبولش افتد

شوق دیدار نباتی آورد کام جانم شیرین

پای تا سر همه اندیشه وصل........

وه چه رویای قشنگی دیدم!

خواب ای موهبت خالق پاک - خواب را در یابم

که در آن میتوان با تونشست میتوان با تو سخن گفت و شنید

خواب دنیای توانائیهاست خواب سهم من از تو و دیدار شماست

خواب دنیای فراموشیهاست

خواب را دریابم

که تو در خواب مرا خواهی خواست

که تو در خواب مرا خواهی خواند

و تو در خواب به من خواهی گفت :

تو به دیدار من آ ..........

آّه

کاش میدانستی بعد از این دعوت زیبا به ملاقات خودت

من چه حالی دارم

پلک دل باز پرید

خواب را دریابم

من به میهمانی دیدار تو می اندیشم